Janelle Monae ได้สร้างช่องให้กับตัวเองในฐานะผู้นำเสนอแนวเพลงที่มีแนวคิดสูงเสียดฟ้า แม้แต่ปกอัลบั้มของเธอก็ยังมีคำบรรยาย ส่วนเท่าๆ กัน ลัทธิ Afrofuturism และบุคลิกที่กำกวมทางเพศของ Bowie ในยุค 70 อัลบั้มของ Monáe จนถึงปัจจุบันได้วางตัวเธอไว้ในฐานะส่วนหนึ่งของมนุษย์ หุ่นยนต์ในอนาคต dystopian และคุณก็ไม่อาจตำหนิความมุ่งมั่นของ Monáe ที่มีต่อบทบาทของเธอ ซึ่งขยายไปถึงการให้สัมภาษณ์ในลักษณะตัวละคร แต่แผ่นเสียงกลับขายดีแทนที่จะเป็นเพลงฮิตที่ค่อยๆ เผาเป็นสถานะทองโดยไม่ได้ติด 40 อันดับแรก
Janelle Monae แนวคิดสูงของอัลบั้มก่อนๆ แล้ว อาร์แอนด์บีจำแลงแปลงร่างได้ ผสมผสาน Afrobeat เร้กเก้ และจิตวิญญาณสบายๆ
อย่างไรก็ตามในอัลบั้มที่สี่ของเธอ ทุกอย่างเปลี่ยนไป แนวคิดขั้นสูงและ Afrofuturism ดูเหมือนจะหายไปจากหน้าต่าง แทนที่จะเป็นภาพประกอบที่มีสไตล์ของ Monáe ที่โก่งขนอย่างหนักและแต่งคอสตูมพร้อมคำบรรยายที่กินใจ หน้าปกของ The Age of Pleasure แสดงให้เห็นภาพเบลอๆ ของนักร้องเปลือยท่อนบนและใต้น้ำ แหวกว่ายผ่านขาของผู้คนอย่างต่อเนื่อง
ซึ่งน้อยกว่าครึ่งหนึ่งของความยาวทั้ง The Electric Lady หรือ The ArchAndroid อีกทั้งเพลง การสลับฉาก และการปรากฏตัวรับเชิญที่หายวับไป – เกรซ โจนส์พูดภาษาฝรั่งเศส เสียงอวยพรสั้น ๆ จากซิสเตอร์แนนซี่ดีเจชาวจาไมก้าที่นับถือ – ต่อกัน และเนื้อหาที่เป็นโคลงสั้น ๆ ก็เปลี่ยนไปอย่างมากจากดิสโทเปียในอนาคตไปสู่การปาร์ตี้
และการเลิกเล่น มีเพลงที่ตั้งชื่อตามค็อกเทลแชมเปญ และบันทึกโมเน่และผองเพื่อนดื่มฉลองให้กันขณะออกไปเที่ยวบาร์ในยามเย็น เธอใช้เวลา 90 วินาทีในการพูดถึงพันธนาการด้วยเชือกแบบญี่ปุ่น และนั่นคือโทนเสียงที่ตั้งไว้ค่อนข้างมาก
ทั้งหมดนี้ถูกกำหนดให้เป็นจังหวะที่มีรากฐานมาจากเร็กเก้และแดนซ์ฮอลล์ ซ้อนทับด้วยเสียงแตรแบบ Afrobeat แขกรับเชิญคือ Seun ลูกชายของ Fela Kuti และวง Egypt 80 ของเขา และบรรยากาศที่ชวนให้นึกถึงจิตวิญญาณยุค 70 สบายๆ ของ Kool & the Gang’s Summer Madness หรือ Mellow Mellow Right On ของ Lowrell
มันไม่ได้ผลเสมอไป มีบางอย่างที่ชาญฉลาดและถูกโค่นล้มเกี่ยวกับ Monáe โดยใช้เร็กเก้เพื่อร้องเพลงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเพศทางเลือกในเพลง Lipstick Lover ท้ายที่สุดแล้ว แนวเพลงดังกล่าวถูกกลบด้วยความกลัวรักร่วมเพศอย่างน่าตกใจ แต่เพลง Poppy lope ที่กระปรี้กระเปร่าของเพลงนี้ก็เข้าใกล้ดินแดน Ace of Base อย่างอันตราย
แนะนำ J Hus
อย่างไรก็ตาม เมื่อมันใช้งานได้ มันยอดเยี่ยมมาก Champagne Shit นำเสนอเอฟเฟกต์เสียงพากย์และการเปลี่ยนจังหวะอย่างมีเลศนัยสู่เฮาส์จังหวะกลาง ความมหัศจรรย์มาพร้อมกับลูกอมาปิอาโนของแอฟริกาใต้ ไฮไลท์ของอัลบั้มคือ Only Have Eyes 42 ซึ่งสร้างบรรยากาศชวนฝันที่โอบล้อมและหยิบยืมคอรัสจากเพลงคลาสสิก doo-wop ที่มีชื่อคล้ายกันของนกฟลามิงโก
สนับสนุนโดย ufa168
